Soms ontmoet je iemand die met gesloten houding een muur lijkt op te trekken tussen zichzelf en de wereld. Zo iemand wordt al snel bestempeld als “afstandelijk” of “moeilijk te peilen”. Maar wat als je die eerste indruk eens durft te laten varen? Wat als je verder kijkt dan de oppervlakte?
Want sommige mensen zijn net ruwe diamanten. Ze dragen hun waarde niet opzichtig aan de buitenkant. In plaats daarvan: observatie, rust, een zekere behoedzaamheid. Niet uit desinteresse, maar uit zorgvuldigheid. Niet omdat ze geen verbinding willen, maar juist omdat ze verbinding serieus nemen.
Deze mensen zijn selectief. Niet iedereen krijgt direct toegang tot hun binnenwereld. Maar geef ze veiligheid, geduld en oprechte aandacht, en je merkt dat die ruwe kant langzaam splijt, niet onder dwang, maar met vertrouwen. Wat daarachter schuilt, is vaak puur: iemand die écht luistert, met diepgang, en die respectvol omgaat met wat jij deelt.
Een gesloten houding is niet per definitie afwijzing. Het kan ook bescherming zijn. Of een teken van innerlijke rust. Of omdat die persoon eerst wil weten of er oprechte intentie achter het contact zit. In een tijd waarin de buitenkant belangrijker lijkt dan de binnenkant, is dat juist bijzonder waardevol.
Een ruwe diamant herken je niet aan zijn glans, maar aan zijn potentie. Aan wat diegene kan worden als je de tijd neemt om te kijken, te luisteren en te begrijpen. En dat is de meest duurzame vorm van contact: eerlijk, oprecht en wederzijds.
Dus de volgende keer dat je iemand ontmoet die stil lijkt, die een beetje gesloten overkomt: wees niet bang. Misschien kijk je wel naar een ruwe diamant. En wie bereid is die te ontdekken, vindt vaak iets van blijvende waarde.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties