Maandagochtend, rond 06:30 uur, ging plotseling de deurbel. Het eerste wat ik dacht was: “Wie belt er in hemelsnaam zo vroeg aan?” Ik deed het raam open en zag twee agenten op de stoep staan. Ze vroegen of ik mijn auto aan de hoofdweg had geparkeerd, en zo ja, of ik dan meteen kon meekomen.
Verward trok ik mijn jas en schoenen aan, pakte mijn autosleutels en liep met een vreemd gevoel naar buiten. Een van de agenten ving mij op en bracht het nieuws: een automobilist was met hoge snelheid van de weg geraakt en frontaal op mijn geparkeerde auto gebotst. Zijn voertuig kwam tot stilstand door mijn auto, en vervolgens werd ook de auto achter mij geraakt. De bestuurder bleek medisch onwel te zijn geworden en werd met een traumahelikopter naar het ziekenhuis vervoerd.
Toen ik bij mijn auto aankwam en aan de bestuurderszijde keek, schrok ik. Wat ik daar zag, hou ik liever voor mezelf. Eén ding was duidelijk: mijn auto zou total loss worden verklaard. En toch was ik dankbaar, want doordat mijn auto daar stond, werd erger voorkomen. De bestuurder had anders zo de huizenrij achter mijn parkeerplek kunnen inrijden.
De buurvrouw vertelde dat ze zo’n harde knal had gehoord dat ze nog stond te trillen op haar benen. Ik haalde mijn spullen uit de auto, vulde formulieren in, maakte foto's, en wachtte op de sleepwagen die alle drie de voertuigen zou wegslepen. Ondertussen probeerde ik bij de agenten meer informatie te krijgen, maar vanwege privacy redenen konden ze weinig kwijt.
Later die ochtend ben ik nogmaals naar de plek van het ongeluk gelopen. Op het asfalt waren nog duidelijk de bandensporen van de tegenpartij te zien. Brokstukken van mijn auto lagen verspreid over de parkeerplaats. In de dagen daarna begon het ‘van het kastje naar de muur’-traject met instanties en verzekeringen. Tot op de dag van vandaag ben ik daar nog steeds mee bezig. Ik kreeg drie dagen de tijd om te beslissen wat er met mijn auto moest gebeuren. Uiteindelijk gaf ik toestemming aan het bergingsbedrijf om hem naar de sloop te brengen.
De eerste dagen leefde ik in ongeloof. Pas op de derde dag, nadat ik de sloop formeel toestemming had gegeven, begon het echt tot me door te dringen. Alles viel even stil. Ik ging op de bank zitten, wilde even niemand zien of spreken. De beelden, de geluiden, de gesprekken van die ochtend kwamen één voor één weer langs. Ik was verdrietig en had tijd nodig om deze gebeurtenis te laten bezinken op mijn eigen manier.
Ik nam afscheid van mijn auto. Ik had hem nog niet zo lang, maar vanaf dag één was ik er blij mee. Ik verzorgde hem goed, hield hem schoon van binnen en van buiten. Hij bracht me altijd veilig van A naar B. Een dag voor het ongeluk had ik hem nog keurig geparkeerd aan de hoofdweg. En die ochtend, op het moment van de botsing, stond hij daar. Zonder mij erin. Hij hield me thuis. Hij ving die klap op. Die gedachte raakt me diep: als ik in de auto had gezeten, had ik dit wellicht niet kunnen navertellen.
Deze gebeurtenis gebeurde volledig buiten mij om. Terwijl ik die ochtend nietsvermoedend wakker werd gemaakt rond 06:00, hoorde ik even later de sirenes, de traumahelikopter. Zonder te weten dat mijn auto erbij betrokken was.
Zo onverwacht kan het leven lopen. Er gebeurt zoveel om ons heen waar we geen weet van hebben, totdat je ermee geconfronteerd wordt.
Gelukkig stond ik er niet alleen voor. Met hulp en steun van mijn 'inner-circle' heb ik alles kunnen verwerken en zelfs binnen korte tijd een nieuwe auto kunnen kopen. Sterker nog: ik ben er niet op achteruit gegaan. Mijn nieuwe auto is iets nieuwer van bouwjaar én heeft airconditioning, wat voor mij, met mijn longaandoening, echt een uitkomst is op warme dagen of tijdens lange ritten.
Wat begon als een gewone maandagochtend, eindigde in een gebeurtenis die mij even tot stilstand heeft gebracht. Mijn auto redde mij, letterlijk. En dat laat me met een diepere waardering achter voor het leven, en voor alles wat ons onzichtbaar draagt. Het was een reminder: je hebt niet overal controle over, maar soms heb je geluk in een vorm die je niet meteen herkent.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties