Ik ben de afgelopen tijd ziek door mijn longaandoening. Na dagenlang weer beroerd te zijn geweest en weinig daglicht te hebben gezien, was het tijd om even de deur uit te gaan. Ik had wat leuks op de planning staan. Ik ben naar een dansshow geweest in de Rotterdamse Schouwburg. Het was echt waanzinnig.
Ik neem jullie in deze Blog a la Syr mee op een nieuw avontuur...
Ik werd wakker en ik had zo een zin in de dag. Ik stond voor mijn kledingkast om een 'outfit-of-the-day' uit te kiezen. Ik heb gekozen voor een mooie, satijnen, champagne kleurige blouse. Daaronder een zwarte broek, gouden sieraden waaronder mijn Indiase armbanden. Rode nagellak en rode lippenstift. En ik had schoenen aan met hakken in dezelfde kleur als de blouse. De blouse en de schoenen had ik al heel lang in de kast. Ik had ze niet eerder aan gehad. Ze matchen goed bij elkaar.
Ik begon mij klaar te maken voor mijn uitstapje. Ik dronk een kopje thee, had mijn nagels in een rode kleur gelakt en zag een nieuwsbericht voorbij komen: Deze 19 gemeenten gaan jaarwisseling in met vuurwerkverbod. En Rotterdam staat ook op het lijstje. Vandaag wilde ik nog een vuilniszak gaan weggooien, toen ik rookwolken zag, knallen hoorde en kinderen zag wegrennen. Je loopt zo met je hoofd tegen de muur op door die harde knallen. De knallen zijn soms zo hard, dat je ziel je lichaam voor een paar seconde verlaat. Echt niet normaal. Weet je waar je ook rot kan schrikken. In Frankrijk. Niet van de knallen tijdens de jaarwisseling. Dat niet. Van de knallen die je NIET hoort tijdens de jaarwisseling. Daar kan je van schrikken als Rotterdammer in Frankrijk.
Ik was mijn stijltang voor mijn haar in de kast aan het pakken, toen ik een foto album zag. Ik ging in mijn werkkamer zitten en bladerde door mijn fotoalbum. Ik zag foto's voorbij komen van de tijd dat ik in de zorg werkte. Ik keek naar de foto's en herinnerde mij een gesprek met een kind:
Het kind: Als je Hindoestaans bent, dan kom je uit Hindoestanië.
Ik: Eerlijk gezegd kom ik uit Suriname.
Het kind: Nee, dat kan niet hoor.
Ik: Wel uit India?
Het kind: Je lijkt wel op India.
Ik: Oké, dan kom ik uit India. Waar kom jij vandaan?
Het kind: Nou...gewoon...uit Rotterdam.
Hahaha, je kon mij opvegen. Nog een gesprek die ik mij kan herinneren. Het kind keek naar mijn handen en zei:
Het kind: Als je geen ring om hebt, dan heb je geen man.
Ik: Ik heb wel een vriend, maar die heeft geen ring omgedaan bij mij.
(ik was toen nog samen met mijn ex-partner).
Het kind: Misschien heeft hij veel snoep gekocht en is zijn spaargeld op.
Ik hou van de gesprekken met kinderen. Wat een leuke momenten waren dat. Ik borg mijn fotoalbum op en liep met mijn stijltang de kamer uit om mijn haar te gaan stylen. Nadat ik mij klaargemaakt had, nam ik mijn longmedicatie in en was het tijd om de deur uit te gaan. Ik hoefde niet te rijden, want ik werd opgehaald door mijn moeder. Eenmaal bij het Schouwburg theater Rotterdam kregen we een warm welkom van de caissière. Er was nog voldoende tijd dus dronken we een glas verse munt thee. We werden begeleid met de lift naar boven. We liepen door de smalle gangen van het theater richting de zaal. We zaten op de tweede rij van beneden en ik zat wederom weer in het midden. De zaal zat vol. Na 5 minuten gingen de lichten uit en toen begon de voorstelling...
De dansshow heet: 'Strí'. Stri betekent in het sanskriet 'vrouw'. In deze show deelt choreograaf Poernima Gobardhan een niet te beschrijven vrouw. De enige manier om deze vrouw voor te stellen is door te benoemen wat de vrouw niet is. Ze is geluidloos, gevoelloos, vormloos, geurloos, grenzeloos en bovenal oneindig.
Met de traditionele dansstijl Bharata Natyam als vertrekpunt stelt Gobardhan je met haar dansers in staat om deze ontmoeting aan te gaan. Een dansvoorstelling met een indrukwekkend geluidslandschap, indringende bewegingen en een uitzonderlijk samenspel tussen ruimte en dansers.
De voorstelling ging van het donker naar het licht met rookwolken tussendoor. De verschillende fases in de voorstelling zorgde ervoor dat je aandachtig bleef kijken. De lenigheid van de dansers in combinatie met de danstechnieken was werkelijk adembenemend. De kledij was zwart, zachte stof, soepel en eenvoudig, waardoor de schoonheid van de dansers duidelijk naar voren kwam. Ze hebben 45 minuten non-stop gedanst. Voor we het wisten was de voorstelling afgelopen. Er volgde een daverend applaus. Er kwam een dame de podium op die zichzelf voorstelde en ons voorzag van informatie. Ze nodigde het publiek uit op het podium voor een drankje en een praatje met de dansers. We kregen een drankje en gingen in gesprek met de dansers.
Ik raakte in gesprek met één van de dansers. Zij sprak Engels. Zij vertelde mij dat ze uit Singapore komt en sinds twee jaar in Utrecht woont. Sinds kleins af aan heeft ze op dansles gezeten in Singapore en daar haar masters gehaald. Ik ging in gesprek met de choreograaf Poernima Gobardhan. Ik zei tegen haar dat ik de dansshow nog even moet laten bezinken in de positieve zin van het woord. En dat ik erover ga vertellen in een blog. Ik bedankte haar nederig voor de prachtige voorstelling. Vervolgens raakte ik aan de praat met een vrouw die ook naar de voorstelling had gekeken. We kwamen er tijdens ons gesprek achter dat we allebei onze avonturen en gedachtegangen delen op een manier dat bij ons past. Zij gaat graag naar voorstellingen en schrijft daar reviews over die ze deelt op haar eigen Facebook groep. Ze vroeg aan mij waar ik mijn blogs plaats. Dus vertelde ik haar over mijn website 'Blog a la Syr' en over platform 'Horen Zien Zwijgen'. Ze zei dat het leuk is om mensen fysiek te ontmoeten en met elkaar in gesprek te gaan. Dat is toch anders contact maken dan via social media bijvoorbeeld. Ik ben het helemaal met haar eens. Onbekende ontmoeten, een vriendelijk praatje maken waarbij je kort maar krachtig naar elkaars verhaal luistert. Dat zijn onverwachte, mooie ervaringen.
Toen was het tijd om naar huis te gaan. We verlieten het theater en ik werd naar huis gebracht. Eenmaal thuis, gedoucht en wel, zat ik op de bank en liet de dans voorstelling mijn gedachten passeren....
Dansen...ik heb een liefde voor dansen...ik heb jarenlang op hoog niveau gedanst. Ik ben jong begonnen om op dansles te gaan. Ik beheerste twee Indiase dansstylen: Kathak & Bharata Natyam. Daarnaast heb ik streetdance gedaan, buikdansen, Fusion Bollywood dance en in het hedendaagse leven doe ik graag Zumba.
De Indiase dansstijlen vragen veel discipline. Mijn goeroe-ji heeft haar arangetram in India uitgevoerd. In de context van dans verwijst het woord 'Arangetram' naar de diploma-uitreiking waarin de goeroe haar leerling aan het publiek presenteert. Ze was een lieve, maar zeer scherpe en strenge danslerares. Ze drilde je naar hoog niveau. Ze ramde de discipline in je en wond er geen doekjes om om te zeggen waar het op staat. Je kon net zo lang overnieuw beginnen met dansen, totdat de danspasjes eruit zagen zoals het hoorde. Zij was net de vrouwelijke versie van Bruce-Lee, maar dan als danslerares. Ik zat zo vaak huilend in de auto bij mijn ouders terug naar huis na de dansles, maar ik ging iedere keer weer terug.
Ik weet nog precies de ruimte te omschrijven. Het was de bovenverdieping en er lag vloerbedekking op de grond. Ik droeg een legging en een korte mouwen T-shirt. Daaroverheen drapeerde ik losjes mijn sari (Indiase klederdracht). Ik ben een volslanke dame, dus bepaalde danshoudingen waren een regelrechte ramp voor mij. Het was zwaar en ik vond het moeilijk. Maar ik gaf niet op. Ik oefende elke dag thuis. Mijn buren werden gek van dat gestamp en de liedjes die op 'repeat' stonden. Ik werd onder begeleiding van goeroe-ji met de dag beter en sterker in mijn dans. Op een dag vroeg ze halverwege de les of ik tegenover haar wilde gaan zitten. Ik dacht bij mijzelf: 'Wat heb ik nu weer niet goed gedaan'. Ze keek mij aan en glimlachte. Ze zei: 'Syreeta, als ik je zo zie dansen dan moet ik mijzelf eraan herinneren om goed op jou danspasjes te letten. Want als jij begint te dansen, dan betrap ik erop dat ik de neiging heb om alleen maar naar je gezicht te kijken. Als ik naar je ogen kijk, dan lijkt het net alsof ik het heelal zie. Jou ogen vertellen een verhaal. Je mimiek, gezichtsuitdrukking en je ogen is waar jou dans om draait. Daar zit veel kracht in'. Ik keek haar aan, probeerde te begrijpen wat ze zei en kreeg een warm gevoel van binnen. Dit is één van de mooiste complimenten die ik ooit heb gekregen. Het wakkerde het vuur in mijzelf aan.
Ik danste samen met de mede dansers uitverkochte voorstellingen. Voordat we het podium op mochten, gingen we eerst met zijn allen bidden. De zenuwen gierde door mijn lijf. Eenmaal op het podium zette ik een knop op. Alle remmen gingen los en ik gaf alles wat ik had. Ik danste voor mijn gevoel een gat in de bodem en danste de sterren aan de hemel. Er werd artrose geconstateerd in mijn knie, dus ben ik gestopt met dansen. Maar wat heb ik toch een waanzinnige, bijzondere en zeer waardevolle tijd gekend. Deze ervaringen hebben mede bijgedragen aan mijn groei als de persoon die ik de dag van vandaag ben.
Ik zal blijven dansen zolang ik kan. Dansen geeft mij een gevoel van vrijheid en ik voel mij geaard. Mijn vrouwelijke energie komt sterker naar voren en dat zorgt voor balans in mijn leven. Ik was een keer in de sportschool en had een uurtje begeleiding ingepland. Mijn sportcoach zei tegen mij: "We gaan je benen trainen met 20 kilo". Ik zei met een verbaasd gezicht:"20 kilo???". Ze zei: "Dat kan je makkelijk aan. Heb je je benen gezien? Hoe kom je aan zulke stalen benen". Toen moest ik lachen en vertelde haar dat ik jarenlang heb gedanst. Ze zei: "Nu snap ik waarom je Zumba zo leuk vind. Ik zie je altijd genieten tijdens de Zumba lessen".
De dansvoorstelling van Poernima bracht mij duidelijk terug naar mijn eigen dansverleden. Daarnaast vind ik het mooi om dansers te supporten. Wij mensen dragen een rugzak mee vol verhalen. Ons bestaan vertelt een verhaal. Zonder het verhaal in woorden uit te drukken. Wat zie je als je naar iemand kijkt, wat voel je erbij en wat doet het met je? Door met je innerlijke kracht naar voren te treden zet je je unieke zelf neer. En dat is...wie wij in werkelijk zijn.
Bedankt voor het lezen en tot de volgende blog.
© Blog a la Syr
Reactie plaatsen
Reacties